Θα μπορούσαμε να το είχαμε σε doc version?

έχουν ακουστεί πολλά για την ανικανότητα του εκπαιδευτικού συστήματος να παράγει άοτμα με τεχνολογική εκπαίδευση, τα οποία και θα μπορούσαν να συμβάλλουν με τη σειρά τους στην καινοτομική αξιοποίηση τεχνολογιών
πώς όμως να μην συμβαίνει αυτό οταν το εκπαιδετυικό σύστημα δεν προάγει τη συνεργασία με άλλους, υποστηρίζει το πνεύμα του ανταγωνισμού (δηλ. ο θάνατός σου η ζωή μου σε όλη τη διαρκεια εκπαίδευσης απο τις πανελλήνιες μέχρι και την απόκτηση πτυχίου) και την ικανότητα απομνημόνευσης και όχι εφαρμογή γνώσης

πρακτίκές που θα μπορούσαν να αυξήσουν την συμβολή του εκπαιδευτικού συστήματος στην καινοτομία μέσω της τεχνολογίας είναι:
- η θέσπιση βραβείων αριστείας για συλλογκές εργασίες – επιχειρημαιτκές προτάσεις φοιτητών αναφορικά με την επιχειρηματική αξιοποίηση τεχνολογιών
- σύνδεση βιομηχανίας και εκπαίδευσης . κάλεσμα επιχειρήσεων σε πανεπιστήμια έτσι ώστε να ενημερώσουν για πιθανά θέματα έρευνας που μπορούν να χρηματοδοτήσουν

και ένα νομικό θέμα
γιατί μαζί με το ΑΦΜ να μην λαμβάνει και κάθε άτομο μια ψηφιακή υπογραφή και πιστοποίηση, με την οποία να μπορεί να ξεκινήσει μια ηλεκτρονική επιχείρηση ? η εμφάνιση της πιστοποίησης αυτής στην ιστοσελίδα θα δημιουργήσει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους καταναλωτές για την αξιοπιστία της επιχείρησης αυτής

1A. θα πρόσθετα και την μη εξοικείωση του Έλληνα καταναλωτή με το πλαστικό χρήμα και τους εναλλακτικούς τρόπους πληρωμής, γεγονός που δυσχεραίνει την υιοθέτηση πρακτικών ηλεκτρονικού εμπορίου. Επίσης έλλειψη σαφούς πλαισίου που εξασφαλίζει τα δικαιώματα των καταναλωτών. Αυτό ενισχύεται και από το γεγονός της κακής καταναλωτικής συνείδησης του Έλληνα- ή καλύτερα την ανυπαρξία αυτής, ειδικά τα προηγούμενα χρόνια.

1Β Προφανώς όσα αναφέρονται είναι θεμιτά, μερικά δε είναι αρκετά μακροπρόθεσμα (π.χ. σύνδεση εκπαίδευσης -παραγωγικής διαδικασίας). Κίνητρα θα έπρεπε να δοθούν με τη μορφή ελαφρύτερης φορολογίας εφόσον κάτι πωλείται μέσω internet (ο ”έλεγχος” θα είναι ένα challenge βέβαια), προκειμένου να καταστεί ελκυστικός τρόπος αγοράς ο συγκεκριμένος. Επίσης ακόμα σημαντικότερο μέτρο θα ήταν να δοθούν κίνητρα για τη χρήση χρεωστικών /πιστωτικών/ προπληρωμένων καρτών στους καταναλωτές, ενισχύοντας την κυκλοφορία ηλεκτρονικού χρήματος. Το τελευταίο έχει αποδεδειγμένα οφέλη στην οικονομία της χώρας, μείωση της φοροδιαφυγής, και αποτελεί ισχυρό κίνητρο προτίμησης του ηλ. εμπορίου. Δυστυχώς θα έχετε παρατηρήσει ότι στην Ελλάδα ειδικά σε εμπόρους όπου υπάρχει τόσο φυσική όσο και ηλ. παρουσία, δεν υπάρχει διαφοροποίηση στις δύο σημαντικότερες παραμέτρους, όπως το κόστος αγοράς και ο χρόνος παράδοσης. Αντίθετα τις πιο πολλές φορές μάλιστα, η ποικιλία προϊόντων είναι μικρότερη, τα κόστη ίδια και η παράδοση καθυστερεί ακόμα περισσότερο. Παράδειγμα όπου κάτι τέτοιο ΔΕΝ συμβαίνει και έτσι έχουμε θετικά αποτελέσματα χρήσης του web είναι η αγορά εισιτηρίων από ταξιδιωτικά sites ή κατευθείαν από την αεροπορική εταιρεία. Σε αυτές τις περιπτώσεις το web χρησιμοποιείται κατά κόρον.

1Γ. Όσα αναφέρθηκαν στο 1Β. Μάλιστα, η χρήση ηλεκτρονικού χρήματος (στις διάφορες μορφές του) θα μπορούσε να συνδυαστεί με την γνωστή πρωτοβουλία της Κάρτας Αποδείξεων, όπου για αντίστοιχες δαπάνες με χρεωστικές, πιστωτικές, κ.λπ. ο κάτοχος θα είχε μια συγκεκριμένη φοροελάφρυνση. Υπάρχει δυνατότητα χρήσης κλιμάκων φοροελάφρυνσης ανά κατηγορία εξόδων κ.λπ. γεγονός που επιτρέπει τη θέσπιση συγκεκριμένων κυβερνητικών πολιτικών ανά κατηγορία εξόδων, κ.λπ.
Αντίθετα, διαπιστώνει κανείς με λύπη, ότι η Κάρτα Αποδείξεων όπως αυτή υλοποιείται αυτή τη στιγμή δεν λαμβάνει ΚΑΜΙΑ πρόνοια για τις ηλεκτρονικές αγορές, γεγονός που θα αποτελέσει ένα επιπλέον αποτρεπτικό παράγοντα στην ενίσχυση του ηλ. εμπορίου!

3. Το θέμα είναι μεγάλο. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι τα επιδοτούμενα προγράμματα τα οποία καταλήγουν σε πλήρως ανενεργές υποδομές που απλά δημιουργήθηκαν για την επιδότηση και κατόπιν εγκαταλείφθηκαν είτε επί τούτου είτε λόγω των συγκυριών , έλλειψης γνώσεων, υποστήριξης, κ.λπ.
3β. Όταν απλοποιήσουμε τη διαδικασία έναρξης επιχειρήσεων, τη φορολόγηση, ενδυναμώσουμε το εκπαιδευτικό σύστημα, θα έρθουν μόνα τους αυτά. Όπως και η παλιά Αμερικάνικη παροιμία που πρόσφατα χρησιμοποίησε ο Αμερικανός πρόεδρος αναφέρει: ”You can put lipstick on a pig, but it’s still a pig” . Σκληρό αλλά αληθινό.

4. Η διάθεση δημόσιων δεδομένων είναι εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας για να κάνει spark μια σειρά εφαρμογών και ιδεών που θα επεξεργάζονται, συνδυάζουν , διαμορφώνουν τα δεδομένα αυτά και θα τα διαθέτουν στο κοινό-πελάτες τους. Από εκεί και πέρα, γενικότερα τα έργα e-gov βοηθάνε στην e-επιχειρηματικότητα αφού ”εθίζουν” το κοινό στις ηλεκτρονικές συναλλαγές. Ερχόμαστε και πάλι όμως στο ζήτημα των κινήτρων χρήσης των εφαρμογών αυτών. Παράδειγμα: Χρησιμοποιώ από την πρώτη χρονιά χρήσης του το taxisnet, το πλέον πετυχημένο παράδειγμα e-gov εφαρμογής στην Ελλάδα, ενώ και στο εξωτερικό η φορολογική δήλωση είναι μια κλασσική περίπτωση πετυχημένων case studies. Παρόλα αυτά , τελικά έχω ταλαιπωρηθεί πολλές φορές αφού το taxisnet παραμένει ένα αποκομμένο σύστημα από τις εφορίες (εφόσον ούτε οι ίδιες εφορίες έχουν πρόσβαση σε αυτό), κι αναγκάζομαι να τυπώνω αιτήσεις για να πάω στην εφορία για έλεγχο για να πάρω την επιστροφή μου. Όσο τα όποια e-συστήματα είναι αποκομμένα από τις υπόλοιπες δομές του κράτους το αποτέλεσμα θα είναι η εξαιρετικά χαμηλή χρήση. Αυτό μας λείπει: Καλοσχεδιασμένα συστήματα όπου το ”e” αποτελεί απλώς ένα επιπλέον κανάλι επικοινωνίας και interactivity. Σε μερικές περιπτώσεις τα πρόσθετα κανάλια θα είναι το τηλέφωνο, το ΚΕΠ, το κινητό, κ.λπ. ενώ προφανώς τα παραπάνω συνδυάζονται διαφορετικά ανά περίπτωση.

Αν και αργοπορημένος, θα ήθελα να καταθέσω την άποψη μου.
Σύντομο προφίλ:
Εργάζομαι ως συνεργαζόμενος ερευνητής στο Ινστιτούτο Πληροφορικής & Τηλεματικής, http://www.iti.gr (υπάγεται στο Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης, http://www.certh.gr). Επίσης εκπονώ τη διδακτορική μου διατριβή σε συνεργασία με το τμήμα Πληροφορικής και Τηλεματικής του ΑΠΘ σε θέματα εξόρυξης γνώσης και πληροφορίας από Social Media, ενώ έχω ολοκληρώσει μεταπτυχιακές σπουδές ΤΠΕ στο TU/e (Ολλανδία) και MBA εξ αποστάσεως στο Blekinge Institute of Technology (Σουηδία). Πλήρες ερευνητικό προφίλ μου είναι διαθέσιμο στη σελίδα: http://mklab.iti.gr/mklab_people/papadop/
Παρακολουθώ εντατικά προσπάθειες startups με βάση web, mobile και social networking υπηρεσίες καθώς και στρατηγικές κινήσεις μεγάλων εταιριών του χώρου σε διεθνές επίπεδο, κυρίως μέσα από σχετικά site όπως techcrunch, readwriteweb, κλπ.

Ακολουθούν οι απαντήσεις μου:
1Α. Κατ’εμένα δύο είνια οι σημαντικοί παράγοντες του προβλήματος:
- Η κυρίαρχη κουλτούρα μη ανάληψης ρίσκου τόσο σε επίπεδο λήψης στρατηγικών αποφάσεων (π.χ. επένδυση σε εγκατάσταση και αξιοποίηση ERP ή CRM συστήματος στην επιχείρηση), όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο (αποφυγή αναλήψης πρωτοβουλίας από μεσαίου επιπέδου στελέχη της επιχείρησης). Η κουλτούρα αυτή έχει διαμορφωθεί χρόνια τώρα μέσα από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δαιμονοποιεί την αποτυχία και τον εναλλακτικό τρόπο σκέψης και προάγει την προσπάθεια για εύρεση ”της μοναδικής σωστής λύσης”. Προφανώς, θα περάσει καιρός για να διαμορφωθεί μια νέα κουλτούρα όπου θα επιβραβεύεται η πρωτοβουλία και οι εναλλακτικές λύσεις.
- Έλλειψη τεχνογνωσίας από νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας. Υπάρχει δραματικό χάσμα μεταξύ της γνώσης που διδάσκεται στα πανεπιστήμια της χώρας και τις εξελίξεις που τρέχουν με φρενήρεις ρυθμούς στο χώρο των ΤΠΕ. Είναι μοιραίο ότι το ερευνητικό και διδακτικό προσωπικό των πανεπιστημίων δε θα μπορεί να παρακολουθεί τέτοιες εξελίξεις. Για αυτό το λόγο, πρέπει να θεσμοθετηθούν πλαίσια για τη συνεργασία των πανεπιστημίων με εξωτερικούς φορείς που διαθέτουν τεχνογνωσία, ώστε να επιχειρηθεί η μετάγγιση τέτοιου είδους γνώσης στον ακαδημαϊκό χώρο.

1Δ. Νομίζω το ερώτημα είναι πολύ γενικό. Δεν υπάρχει διαθέσιμο ένα συγκεκριμένο ”πακέτο” εκπαιδευτικού υλικού που να μπορεί να μεταδώσει το σύνολο της απαραίτητης τεχνογνωσίας στις επιχειρήσεις. Υπάρχουν αναρίθμητες πηγές σχετικού υλικού υπό μορφή white papers, video lectures και στοχευμένων άρθρων, αλλά είναι διασκορπισμένες στο διαδίκτυο και απαιτείται προσωπική προσπάθεια για ανεύρεση και αξιοποίησή τους.

3Α. Η πολιτεία πρέπει πολύ άμεσα να εκμηδενίσει τα γραφειοκρατικά εμπόδια που υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Σήμερα ένας νέος άνθρωπος που έχει τεχνογνωσία και θα ήθελε να την αξιοποιήσει εμπορικά πρέπει να απευθυνθεί σε δικηγόρους, λογιστές, και φοροτεχνικούς για να καταλάβει ποια είναι τα βήματα που χρειάζονται και ποια είναι η ”σωστή” μορφή εταιρίας που πρέπει να συστηθεί. Αντιθέτως, για τέτοιες περιπτώσεις θα έπρεπε να υπάρχει ένα γραφείο υποδοχής είτε σε εφορίες είτε σε ΚΕΠ, που να παρέχει τη συμβουλευτική υποστήριξη και θα αναλαμβάνει επιτόπου τη διαδικασία σύστασης της επιχείρησης. Μέχρι να γίνει αυτό, πολλές ωραίες ιδέες θα παραμείνουν ιδέες.

3Β. Πέρα από την εξάλειψη της γραφειοκρατίας και την ενημέρωση φορέων στο εξωτερικό για αυτήν, θα πρέπει και οι ίδιοι να επενδύσουμε στην καινοτομία και να την πάρουμε σοβαρά ως υπόθεση. Όταν μια χώρα (η Ελλάδα) επενδύει σε R&D λιγότερο από 1% του ΑΕΠ της εν έτει 2010, δεν έχει και πολλά επιχειρήματα να προτάξει σε κάποιον που πιθανόν να ενδιαφερόταν να επενδύσει σε αυτήν. Είναι σα να προσπαθείς να πείσεις κάποιον να φάει το φαγητό που μαγείρεψες, ενώ εσύ δε θες να το φας.
Εναλλακτικό σενάριο είναι να προσπαθήσουμε να προσελκύσουμε ξένο ταλέντο με την ελπίδα ότι αυτό σύντομα θα οδηγήσει σε έναν ενάρετο κύκλο καινοτομίας. Δείτε για παράδειγμα της πρόσφατες προσπάθειες της Χιλής: http://www.reuters.com/article/idUSN0414742220100804

4. Όταν τα δεδομένα που διατίθενται είναι σημαντικής αξίας και ποιότητας, υπάρχουν διάφοροι τρόποι να διατεθούν ως προϊόν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η χαρτογραφική υπηρεσία της Μ.Βρετανίας: http://www.ordnancesurvey.co.uk/oswebsite/
Ένα σύγχρονο μοντέλο διάθεσης δεδομένων είναι με τη χρήση REST API, το οποίο όταν χρησιμοποιείται για εμπορικούς σκοπούς μπορεί να προσφέρεται με χρέωση (π.χ. license keys). Παράδειγμα τέτοιων δεδομένων είναι πληροφορίες για την κίνηση στους δρόμους.