Αγαπητέ Δημήτρη,

στην εισήγησή σου έθεσες σαν στόχο “να εξετάσουμε κάθε θεσμικό πλαίσιο που εμποδίζει την γρήγορη και ασφαλή δημιουργία ψηφιακής εναλλακτικής λύσης σε ήδη υπάρχουσα “χάρτινη” διαδικασία”.
Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι υπάρχουν πολλά, απροσδιόριστα ακόμα, εμπόδια στον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης μέσα από την υιοθέτηση και εφαρμογή λύσεων πληροφορικής.
Ενδέχεται αυτά τα εμπόδια να είναι θεσμικά (σίγουρα υπάρχουν και τέτοια), ενδέχεται επίσης να είναι διαρθρωτικά, σίγουρα κάποια εμπόδια σχετίζονται με την κουλτούρα και την νοοτροπία του Έλληνα (σαν Πολίτη ή σαν κρατικού υπαλλήλου), εμπόδια επίσης ορθώνονται λόγω της πλημμελούς εκπαίδευσης μας σε θέματα πληροφορικής και τεχνολογίας.
Πιστεύω πως πραγματικά αξίζει τον κόπο ακόμα και τώρα (μετά από τρία κοινωνικά πλαίσια στήριξης) να κάνουμε την προσπάθεια να εντοπίσουμε και να προσπαθήσουμε να άρουμε αυτά τα εμπόδια. Αφού και αν γίνει αυτό, το επόμενο βήμα είναι να εντοπίσουμε τα προβλήματα ή τους τομείς εκείνους που η “υπάρχουσα χάρτινη διαδικασία” αξίζει πραγματικά τον κόπο να αντικατασταθεί ή να υποβοηθηθεί με χρήση συστημάτων ΤΠΕ. Τέλος με εντοπισμένα τα προβλήματα μπορούμε να αναζητήσουμε να εξετάσουμε και να προτείνουμε πιθανές λύσεις. Το αναφέρω αυτά διότι τον τελευταίο καιρό έχει γίνει σύνηθες να παρουσιάζονται ορφανές “λύσεις”. Λύσεις δηλαδή για προβλήματα που δεν έχουν διατυπωθεί. Παράδειγμα θα αναφέρω το cloud computing που γενικά προτείνεται σαν λύση αλλά δεν έχει διατυπωθεί το πρόβλημα/τα που επιλύει σε σχέση με την Ελληνική πραγματικότητα ή δεν έχει ακουστεί οτιδήποτε σχετικά με το τι θα “τρέχει” σε αυτή την υποδομή.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν αυτή την κουβέντα. Η δική μου συνεισφορά θα είναι μια αναφορά στα παρακάτω εμπόδια :

Εκσυγχρονισμός του Δημόσιου Λογιστικού.
Το Δημόσιο (φορείς, οργανισμοί κ.λ.π.) προκειμένου να παρακολουθήσει και περιγράψει τα οικονομικά του στοιχεία ακολουθεί το Δημόσιο λογιστικό σχέδιο το οποίο είναι παρωχημένο και αναποτελεσματικό. Έχουν γίνει προσπάθειες παράλληλης εφαρμογής κλαδικών λογιστικών σχεδίων αλλά αυτές πέραν του ότι είναι “παράλληλες” (δηλαδή οι φορείς τηρούν και το δημόσιο και το κλαδικό λογιστικό σχέδιο) δεν επιβλήθηκαν σε όλο το εύρος του Δημοσίου. Αποτέλεσμα είναι αυτό που βιώνουμε όλοι μας τον τελευταίο καιρό! Δεν ξέρουμε σαν κράτος τι χρωστάμε.

Ανυπαρξία Μητρώων.
Τον τελευταίο καιρό γίναμε όλοι μάρτυρες της περιβόητης απογραφής. Με αυτή την κίνηση το δημόσιο προσπάθησε να μάθει ποιους πληρώνει και ποιοι το υπηρετούν. Το αν η προσπάθεια πέτυχε αυτό είναι άλλο θέμα (θα φανεί στο χειροκρότημα). Η απογραφή αυτή μου θύμισε το γνωστό ανέκδοτο με το “οργανωθείτε”. Είναι όμως και ενδεικτική του ότι δεν υπάρχουν μητρώα. Με τον όρο μητρώο εννοούνται βάσεις δεδομένων πλήρεις και επικαιροποιημένες, διαδικασίες μεταβολών και ενημέρωσης που τηρούνται απαρέγκλητα. Η τήρηση μητρώων δεν ανακαλύφθηκε με την πληροφορική, προϋπήρχε αυτής με την μόνη διαφορά ότι εδώ στην Ελλάδα δεν την πήραμε στα σοβαρά και γι’ αυτό από καιρό σε καιρό ξαναμετριόμαστε για να δούμε πόσοι είμαστε.